In deze Kifid-uitspraak draait het om de vraag of een consument recht heeft op een lagere risico-opslag bij een gestegen woningwaarde na verbouwing, zonder dat expliciet een nieuw taxatierapport na de verbouwing is overgelegd. De kern van de zaak: kan een consument volstaan met een eerdere taxatie waarin een toekomstige waarde na verbouwing wordt vermeld, of moet men actief een herziening aanvragen op basis van een actuele, bewezen waarde?

Op 2 december 2025 deed Kifid uitspraak in een klacht van een weduwe tegen een tussenpersoon in zijn rol als hypotheekadviseur (vanaf nu: de adviseur). De adviseur had een gewenste overlijdensrisicoverzekering (ORV) niet afgesloten. Hij had dit wel geadviseerd, maar verzuimde in actie te komen, omdat de klanten zelf nog wilden kijken of ze de benodigde ORV elders konden afsluiten. Uiteindelijk werd de ORV niet afgesloten, en overlijdt de man van het echtpaar. De weduwe claimt een behoorlijke schade, en krijgt grotendeels gelijk.

In deze zaak buigt de Geschillencommissie van Kifid zich over de vraag of een verzekeraar terecht de aansprakelijkheid van een verzekerde automobilist heeft erkend na een aanrijding met een illegale fatbike, en of de schade van de automobilist zelf voor vergoeding in aanmerking komt. De zaak raakt aan fundamentele vragen over verkeersaansprakelijkheid, verzekeringstechnische afwegingen en het spanningsveld tussen wetgeving en praktische uitvoering.

De centrale vraag in deze uitspraak van KiFiD (nr. 2018-589) is of een verzekeraar gerechtigd is een levensverzekering premievrij te maken wanneer de verzekeringnemer nalaat om op tijd de premie te betalen. De zaak draait om de uitleg van artikel 7:980 lid 1 BW, waarin een waarschuwingsplicht voor de verzekeraar is opgenomen.

Deze Kifid-zaak draait om de vraag of een bank na het verstrijken van een 10-jarige betalingsregeling alsnog de volledige restschuld, inclusief rente, mag opeisen van een consument. De kern draait om het beginsel van redelijkheid en billijkheid en de mate waarin een schuldeiser contractueel en juridisch binnen zijn recht blijft om toch (volledig) betaling te eisen.

In deze uitspraak van Kifid (nr. 2025-0871) staat de vraag centraal of een financieel adviseur aansprakelijk is voor schade, terwijl er geen schriftelijke adviesovereenkomst was gesloten. De consument ontving kosteloos hulp van een hypotheekadviseur, maar stelt achteraf schade te hebben geleden doordat de rente op zijn hypotheek niet tijdig werd vastgezet. Kifid moest oordelen of de adviseur een zorgplicht had en of die is geschonden.

In deze zaak stond de vraag centraal of ING Bank N.V. terecht twee negatieve BKR-registraties had geplaatst op naam van een consument: een achterstandscode (A) en een bijzonderheidscode 2 (opeising). De consument vorderde verwijdering van deze registraties, die zijn financiële toekomst aanzienlijk belemmerden. De kernvraag was of de bank voldoende had gecommuniceerd over deze registraties en of de registraties technisch correct waren geplaatst.

In deze Kifid-uitspraak stond de zorgplicht van een financieel adviseur centraal bij de begeleiding van een stel dat een woning wilde kopen én verbouwen. De consumenten stelden dat zij door gebrekkige communicatie en foutieve aannames van de adviseur geconfronteerd werden met financiële schade, vertragingen en stress. De zaak werpt belangrijke vragen op over de reikwijdte van de zorgplicht van hypotheekadviseurs.

Kifid-uitspraak 2025-0804 onderstreept het belang van duidelijke communicatie over rente-effecten bij overbruggingshypotheken. Een hypotheekadviseur is tekortgeschoten in zijn zorgplicht door niet helder te informeren over een forse maandlastenstijging van ruim €600 tijdens de overbruggingsperiode.

In deze uitspraak van de Geschillencommissie Kifid stond de vraag centraal of een bank terecht een hypotheekaanvraag mag weigeren vanwege een bepaling in een koopovereenkomst van een kavel. De consument wilde gebruikmaken van de meeneemregeling van zijn bestaande hypotheek bij ING, maar de bank wees de aanvraag af vanwege een bepaling in de koopovereenkomst die mogelijk leidde tot bijbetalingsverplichting. De consument vond dat onterecht en beriep zich op ongerechtvaardigd onderscheid.