Op 2 december 2025 deed Kifid uitspraak in een klacht van een weduwe tegen een tussenpersoon in zijn rol als hypotheekadviseur (vanaf nu: de adviseur). De adviseur had een gewenste overlijdensrisicoverzekering (ORV) niet afgesloten. Hij had dit wel geadviseerd, maar verzuimde in actie te komen, omdat de klanten zelf nog wilden kijken of ze de benodigde ORV elders konden afsluiten. Uiteindelijk werd de ORV niet afgesloten, en overlijdt de man van het echtpaar. De weduwe claimt een behoorlijke schade, en krijgt grotendeels gelijk.

In deze Kifid-uitspraak stond de zorgplicht van een financieel adviseur centraal bij de begeleiding van een stel dat een woning wilde kopen én verbouwen. De consumenten stelden dat zij door gebrekkige communicatie en foutieve aannames van de adviseur geconfronteerd werden met financiële schade, vertragingen en stress. De zaak werpt belangrijke vragen op over de reikwijdte van de zorgplicht van hypotheekadviseurs.

Kifid-uitspraak 2025-0804 onderstreept het belang van duidelijke communicatie over rente-effecten bij overbruggingshypotheken. Een hypotheekadviseur is tekortgeschoten in zijn zorgplicht door niet helder te informeren over een forse maandlastenstijging van ruim €600 tijdens de overbruggingsperiode.

In uitspraak Kifid 2025-0746 staat de vraag centraal of een financieel adviseur zijn zorgplicht heeft geschonden door in 2009 bij een woningfinanciering een beleggingshypotheek te adviseren. De consument stelt dat het beleggingsresultaat is tegengevallen en dat hij uiteindelijk de hypotheek niet kan aflossen. Daarnaast is er een betwisting over een bijkomende vordering van de adviseur (een bedrag van €?10.500) dat de adviseur meent nog te kunnen verhalen. De kern is: was het advies passend, en is de vordering nog afdwingbaar?

De consument stelt dat de adviseur zijn zorgplicht heeft geschonden door de termijn van het financieringsvoorbehoud niet nogmaals te verlengen dan wel de consument te waarschuwen voor het verstrijken van de termijn.

De consument verwijt de bank onder andere dat zij niet tijdig is geïnformeerd over de doorlooptijd van een hypotheekaanvraag. De commissie is van oordeel dat de consument als bestaande relatie inderdaad meer mocht verwachten van de dienstverlening van de bank.

De consumenten hebben vanaf 2015 meermaals extra afgelost op het aflossingsvrije leningdeel van hun hypothecaire geldlening bij de bank. Zij stellen door de bank op het verkeerde been te zijn gezet en dat ze achteraf gezien beter op het andere leningdeel: de krediethypotheek, hadden kunnen aflossen.

In de tussenuitspraak is geoordeeld dat de geldverstrekker het overbruggingskrediet niet had mogen verstrekken en dat sprake is van overkreditering.

De consument stelt dat de adviseur is tekortgeschoten in de op hem rustende (zorg)verplichtingen, omdat hij de consument niet (tijdig) heeft geïnformeerd dat zijn ex-partner diende mee te tekenen voor de overbruggingshypotheek.

De consumenten vinden dat de adviseur hen geen overbruggingskrediet had mogen adviseren, omdat zij geen eigen vermogen hadden om eventuele risico’s van een overbruggingskrediet op te vangen.