De rechtbank Noord-Holland heeft 8 februari 2023 een hypotheekadviseur in het ongelijk gesteld en geoordeeld dat de adviseur de zorgplicht omtrent tijdig inroepen van een financieringsvoorbehoud had geschonden. De adviseur is in hoger beroep gegaan.

De consument stelt dat de adviseur zijn zorgplicht heeft geschonden door de termijn van het financieringsvoorbehoud niet nogmaals te verlengen dan wel de consument te waarschuwen voor het verstrijken van de termijn.

De consument verwijt de bank onder andere dat zij niet tijdig is geïnformeerd over de doorlooptijd van een hypotheekaanvraag. De commissie is van oordeel dat de consument als bestaande relatie inderdaad meer mocht verwachten van de dienstverlening van de bank.

De consumenten hebben vanaf 2015 meermaals extra afgelost op het aflossingsvrije leningdeel van hun hypothecaire geldlening bij de bank. Zij stellen door de bank op het verkeerde been te zijn gezet en dat ze achteraf gezien beter op het andere leningdeel: de krediethypotheek, hadden kunnen aflossen.

In de tussenuitspraak is geoordeeld dat de geldverstrekker het overbruggingskrediet niet had mogen verstrekken en dat sprake is van overkreditering.

Een consument vordert een schadevergoeding van een hypotheekadviseur omdat deze haar zorgplicht niet is nagekomen doordat zij bij de hypotheekadvisering geen rekening heeft gehouden met zijn wens om een kamer in de aan te kopen woning te verhuren.

De consument stelt dat de adviseur is tekortgeschoten in de op hem rustende (zorg)verplichtingen, omdat hij de consument niet (tijdig) heeft geïnformeerd dat zijn ex-partner diende mee te tekenen voor de overbruggingshypotheek.

De consumenten vinden dat de adviseur hen geen overbruggingskrediet had mogen adviseren, omdat zij geen eigen vermogen hadden om eventuele risico’s van een overbruggingskrediet op te vangen.

De consumenten verwijten de bank dat hij slechts voor één leningdeel de rente voor een periode van 7 jaar heeft vastgezet terwijl zij hadden gevraagd om de rente voor beide leningdelen vast te zetten. De bank beroept zich erop dat de consumenten de op hun rustende klachtplicht van artikel 6:89 BW hebben geschonden.

Volgens consument heeft de bank de consument niet gewaarschuwd voor de extreme rentestijging in zeer korte tijd, terwijl de bank dat wel had moeten doen. Deze rentestijging was een totale verrassing voor de consument. De bank had als financieel deskundige partij deze rentestijging behoren te zien aankomen omdat dit vanwege allerlei feiten en omstandigheden te voorzien was.