Kifid: Uitspraak schending zorgplicht

2. Feiten van de zaak

Hieronder een overzicht van de belangrijkste feiten:

Belangrijke context: volgens de adviseur was de koop van de woning al onomkeerbaar (de ontbindende voorwaarden waren vervallen), waardoor beëindiging van de koop, of andere financieringsmogelijkheden, praktisch niet mogelijk waren zonder hoge kosten.

3. Juridische vraag

De zaak spitst zich toe op twee samenhangende juridische vragen:

1. Zorgplichtschending? Heeft de adviseur in 2009 zijn zorgplicht geschonden jegens de consument door een beleggingshypotheek te adviseren — met name gezien het risico dat het rendement tegen zál vallen en de consument mogelijk niet kan aflossen?
2. Vordering van €10.500: Is de vordering van de adviseur tot terugbetaling van €10.500 (voorgeschoten om twee eerdere kredieten af te lossen) nog geldig, of is deze vordering verjaard / niet afdwingbaar?

Die vragen zijn normatief te beoordelen aan de hand van het contractuele kader (opdrachtovereenkomst) en de wettelijke regels over zorgplicht (artikel 7:401 BW e.a.) en verjaring (artikel 3:307 BW).

4. Uitspraak van het Hof / besluit van de commissie

Hier is wat de Geschillencommissie (niet-bindend advies) heeft overwogen en beslist:

Beoordeling zorgplicht

• De commissie neemt aan dat tussen consument en adviseur in 2009 een opdrachtovereenkomst lag (artikel 7:400 BW e.v.).
• De adviseur moest bij de uitvoering de zorg betrachten van een goed opdrachtnemer (artikel 7:401 BW). Concreet betekent dat dat hij een advies moest geven dat passend is in de gegeven omstandigheden.
• Belangrijke omstandigheid is dat er een urgente situatie bestond: de consument moest de financiering rond krijgen, anders riskeerde hij boetes van de verkoper(s) wegens vertraging.
• De commissie stelt dat de adviseur onweersproken heeft gesteld dat de beleggingshypotheek destijds de enige optie was om de financiering sluitend te krijgen — andere hypotheekvormen kwamen niet in aanmerking. De consument heeft dit niet effectief gemotiveerd weersproken.
• Verder is vastgesteld dat de risico’s van de beleggingsconstructie met de consument zijn besproken en dat hij ermee akkoord is gegaan.
• Het feit dat achteraf het rendement tegenvalt, is op zichzelf onvoldoende om te concluderen dat het advies achteraf ongeschikt was.
• Conclusie: de commissie oordeelt dat de adviseur zijn zorgplicht niet heeft geschonden in dit geval.

Beoordeling vordering €10.500 en verjaring

• De adviseur stelde dat hij de consument een lening van €10.500 had verstrekt, zodat de consument twee kredieten kon voldoen, wat een noodzakelijke stap was om de hypotheek te realiseren.
• De consument stelde verjaring in.
• De commissie overweegt dat op grond van artikel 3:307 BW een vordering tot nakoming van een verbintenis tot geven of doen verjaart na 5 jaar.
• De termijn van vijf jaar was ruim overschreden en er was geen stuiting van de vordering gebleken.
• Derhalve is de vordering van de adviseur niet meer afdwingbaar; de consument heeft geen verplichting tot betaling meer.
• De commissie verklaart daarom voor recht dat de adviseur geen afdwingbaar recht heeft op de €?10.500.
• De overige vorderingen (schadevergoeding, etc.) wijst de commissie af.

Resultaat / beslissing

• De klacht over zorgplichtschending wordt afgewezen.
• Het klachtonderdeel over de vordering van €10.500 wordt gegrond verklaard: de consument hoeft dit bedrag niet te betalen wegens verjaring.
• Het vertaalt zich in een gedeeltelijke toewijzing van de vordering van de consument (namelijk: geen verplichting tot betaling van €10.500) als niet-bindend advies.
• De uitspraak is niet-bindend, en partijen kunnen alsnog naar de rechter.