In 2010 en 2011 is een aantal maatregelen genomen ter tijdelijke ondersteuning van de woningmarkt. Twee daarvan zijn de introductie van de regeling herleving van de hypotheekrenteaftrek na tijdelijke verhuur (in 2010) en de tijdelijke verlenging van de termijn van de verhuisregelingen (in 2011). Per 2013 zouden deze beide tijdelijke maatregelen beëindigd worden. De tijdelijke maatregelen hebben betrekking op woningen die in de verkoop staan, of tijdelijk zijn verhuurd op grond van de Leegstandswet tijdens de verkoopperiode.

In 2022 is de relatie van de consument beëindigd en hebben de consument en zijn ex-partner besloten beiden een nieuwe woning te kopen en de gezamenlijke woning te verkopen.

Een ex-vrouw vordert van haar ex-man een rentecompensatievergoeding bij overname van de woning door de ex-man, waarbij hij gebruik maakt van de verhuisregeling en de hypothecaire lening met lage rente voortzet.

De consument verwijt de bank onder andere dat zij niet tijdig is geïnformeerd over de doorlooptijd van een hypotheekaanvraag. De commissie is van oordeel dat de consument als bestaande relatie inderdaad meer mocht verwachten van de dienstverlening van de bank.

De Kennisgroep onroerende zaken heeft de vraag beantwoord wanneer een belastingplichtige een eigenwoningreserve realiseert bij tijdelijke verhuur van een te koop staande woning.

Op 20 november 2010 heeft belanghebbende een anti-kraakovereenkomst gesloten met [B]. voor het gebruik van de tweede woning. In de overeenkomst is [B] aangeduid als ‘oppasser’. Op 31 januari 2012 hebben belanghebbende en [B] door middel van een allonge de anti-kraakovereenkomst als volgt aangepast: “Artikel 4, financiële verplichting van de oppasser Oppasser voldoet vanaf 1 februari 2012, gedurende de looptijd van deze anti-kraakovereenkomst aan verhuurder een bedrag van € 1.500,00 per maand. (…) De kosten van gas, elektra en water zijn voor kosten van de oppasser.”

Een vrouw heeft ter zitting gesteld dat de man in de draagkrachtberekening betreffende de periode tot 1 oktober 2017 ten onrechte rekening heeft gehouden met de bruto hypotheekrente, nu de man zijn deel van de hypotheekrente drie jaar mag aftrekken en het deel van de hypotheekrente dat hij voor de vrouw betaalt als partneralimentatie kan aftrekken.

In de praktijk betaalt de vertrokken ex-partner soms nog enige tijd de hypotheeklasten van de voormalige echtelijke woning. De achtergebleven ex-partner is dan bijvoorbeeld financieel niet in staat de woonlasten (volledig) te betalen. De vertrokken ex-partner voert deze woonlast dan op als betaalde alimentatie, zonder dat er sprake is van alimentatieplicht. In een uitspraak van de Rechtbank is een soortgelijke casus behandeld, met negatieve gevolgen voor de vertrekkende partij.

In geschil is of na het vertrek van (het gezin van) belanghebbende naar België, de woning nog kwalificeert als ‘eigen woning’ in de zin van artikel 3.111 van de Wet IB 2001. Het geschil spitst zich toe op de vraag of de woning aan een derde ter beschikking is gesteld of dat sprake is van een kraakwacht-situatie.