Verhuisregeling hypotheek, geen recht op splitsen?

Onduidelijk beding?

Voorop wordt gesteld dat het beding waar het hier over gaat een beding is dat is opgenomen in de algemene voorwaarden. Als over een beding in algemene voorwaarden redelijkerwijs twijfel bestaat over de uitleg, dan moet dat beding in het voordeel van de consument-wederpartij worden uitgelegd. Maar dan moet het beding dus wel onduidelijk zijn en daarvoor is van belang welke betekenis de consument-wederpartij redelijkerwijs aan het beding heeft kunnen hechten.

De Verhuisregeling is geschreven voor algemene, standaardsituaties. Wat die situatie is, blijkt uit het samenstel van de hele verhuisregeling met de daar gegeven voorbeelden, in samenhang met een eventuele toelichting daarop. Zowel in de regeling als in de gegeven voorbeelden wordt consequent het enkelvoud toegepast: er wordt verhuisd van één oude woning naar één nieuwe woning. Op de website van A. staat een toelichting op de Verhuisregeling. Daarin was destijds opgenomen dat het bij een echtscheiding niet mogelijk is dat beide ex-partners een deel van hun gezamenlijke oude hypotheek meeverhuizen naar twee afzonderlijke hypotheken.
Naar het oordeel van de rechtbank is het beding zelf dan ook niet onduidelijk. A. had het beding, zoals [eiser] betoogt, ook op de situatie van [eiser] (en op andere mensen in dezelfde situatie) kunnen toepassen. Dat is dan echter een keuze die de Bank had moeten maken en niet een recht dat [eiser] aan het beding zelf had kunnen en mogen ontlenen. Het beding zelf is namelijk duidelijk geschreven voor een verhuizing naar één nieuwe woning en de toelichting bevestigt dit. Bovendien staat in de voorwaarden zelf en ook op de website van A. dat klanten bij vragen over hun specifieke situatie, die mogelijk afwijkt van de standaardsituatie waarvoor de regeling geschreven is, contact kunnen opnemen met de adviseur van A.

Aanpassing baat niet

Nadat het A. bleek dat onder haar klanten een behoefte bestond aan een ruimere toepassing van de Verhuisregeling, heeft A. met haar systeembeheerder de technische problemen met de splitsing aangepakt. Nadat een oplossing was gecreëerd, heeft A. haar beleid ten aanzien van de toepassing van de Verhuisregeling verruimd tot de verhuizing vanuit één woning naar twee woningen. Tussen de vaststelling van het ontstaan van de behoefte tot ruimere toepassing en de beleidswijziging ligt een periode van een jaar. En hoe vervelend ook, [eiser] en zijn ex-partner vielen daardoor precies buiten de boot. Maar ook dat maakt het beding zelf niet onduidelijk of de wijze van toepassing van het beding door de Bank onredelijk.

Website heeft (ook) werking

[eiser] heeft nog opgemerkt dat de algemene voorwaarden niet zijn aangepast na de beleidswijziging en dat om die reden geen betekenis kan worden toegekend aan het gebruik van het enkelvoud. A. heeft daartegen ingebracht dat met de huidige beleidswijziging slechts een tussenstation is bereikt, omdat het bij een scheiding nog steeds niet mogelijk is om de regeling toe te passen als één van beide partners achterblijft in de woning.
Op het moment dat daarvoor een technische oplossing is, zal het beleid ook voor deze klanten worden aangepast. Pas als een eindproduct is bereikt, zullen de voorwaarden worden aangepast. De toelichting op de website is na de beleidswijziging wel aangepast aan de nieuwe situatie. 

De rechtbank is van oordeel dat deze handelwijze van A. vanuit het oogpunt van kosten en moeite niet onredelijk is. Vooral omdat het actuele beleid van A. over de toepassing van de Verhuisregeling voor iedereen vindbaar is op de website van A.

Bron: Rechtspraak.nl