Iemand die een woning koopt voor eigen gebruik, komt in aanmerking voor het lage tarief in de overdrachtsbelasting van 2%, of de vrijstelling. Vanwege sterk gestegen huizenprijzen, komt het tegenwoordig steeds vaker voor dat twee of meer personen samen een woning kopen, terwijl ze niet van plan zijn een gezamenlijke huishouding te voeren. Er is geen ‘affectieve relatie’ en de kopers blijven in hun eigen deel van de woning. De vraag doet zich voor in hoeverre een dergelijke verkrijging uitwerkt in de overdrachtsbelasting. De Kennisgroep geeft daarop antwoord.

In de overdrachtsbelasting bestaan verschillende tarieven. Bij aankoop van een woning voor eigen gebruik geldt het tarief van 2% of de startersvrijstelling. Die vrijstelling is afhankelijk van de leeftijd en de tegenprestatie (prijs) voor de woning. Die tegenprestatie is de ‘maatstaf van heffing’ voor de overdrachtsbelasting. Voor appartementen kan die maatstaf van heffing onduidelijk zijn, als de Vereniging van Eigenaren een schuld heeft. Daarover geeft de Kennisgroep nu duidelijkheid.

De Kennisgroep Successiewet (KG:063) heeft op 8 juli 2025 een standpunt ingenomen over de werking van een finaal verrekenbeding dat door ongehuwden is vastgelegd in een notarieel samenlevingscontract. De vraag is of de uitwerking daarvan gelijk is aan finale verrekenbedingen tussen gehuwden. De Kennisgroep geeft hierover duidelijkheid in zijn standpunt.

Op 10 juli 2025 publiceerde de Kennisgroep onroerende zaken een standpunt die relevant is voor begrip van de eigenwoningregeling. Het standpunt gaat over een specifieke situatie: duurzaam gescheiden levende echtgenoten die elk een woning hebben. Geldt daarvoor de scheidingsregeling of niet? Op die vraag heeft de Kennisgroep een interessant antwoord gegeven.

De Kennisgroep inkomstenbelasting niet-winst heeft de vraag beantwoord op welke wijze het werkelijke rendement van bezittingen en schulden bij een erflater en bij erfgenamen wordt bepaald in het jaar van overlijden van de erflater.

Op 28 mei 2025 publiceerde de Kennisgroep onroerende zaken een standpunt over een annuïtaire lening die deels bestaat uit een bestaande eigenwoningschuld en deels uit een nieuwe eigenwoningschuld. Het standpunt beantwoordt twee vragen: is de aflossingscomponent vrijelijk toe te wijzen aan het deel van de lening dat een nieuwe eigenwoningschuld is? En als dat niet zo is: herleeft dan het afgeloste BEWS-deel? We vatten de (motivaties van de) antwoorden op deze vragen in dit artikel samen.

Als een echtpaar met een eigen woning gaat scheiden, probeert één van de ex-partners vaak de woning te behouden. Dat lukt lang niet altijd. Dan wordt de woning verkocht. Bij die verkoop wordt de overwaarde verdeeld over de ex-partners. Dat geldt ook voor het fiscale begrip van de eigenwoningreserve. In sommige gevallen is de werkelijke verdeling van de overwaarde niet gelijk aan de fiscale vaststelling van die eigenwoningreserve. De Kennisgroep van de Belastingdienst legt in een recent besluit uit hoe dat zit.

De Kennisgroep verzekeringsproducten en assurantiebelasting heeft de vraag beantwoord of sprake is van uitgaven voor inkomensvoorzieningen voor de werknemer als de werkgever rechtstreeks bedragen overmaakt naar een lijfrente van de werknemer.

De Kennisgroep Inkomstenbelasting niet-winst heeft twee standpunten ingenomen over de fiscale behandeling van schenkingen vrij van recht in box 3.

In verband met een echtscheiding wordt de helft van de waarde van een stamrecht in de zin van artikel 11, eerste lid, onderdeel g, van de Wet op de loonbelasting 1964 (Wet LB) (tekst 2013) aan de (ex-) echtgenoot/partner toegedeeld. Heeft deze verdeling gevolgen voor de belastingheffing?