De Kennisgroep aanmerkelijk belang heeft de vraag beantwoord of het fictief reguliere voordeel als bedoeld in artikel 4.13, eerste lid, onderdeel f, Wet IB 2001 op stelselniveau in strijd is met artikel 1 EP EVRM. Daarnaast heeft de Kennisgroep aanmerkelijk belang de vraag beantwoord of voornoemd fictief reguliere voordeel een onverenigbare strafheffing is in de zin van artikel 6 of 7 EVRM.

Aanleiding Werkgevers met een pensioenregeling op basis van een premieovereenkomst met een leeftijdsafhankelijke (met de leeftijd stijgende) staffel, hebben de mogelijkheid om over te stappen op het nieuwe pensioenstelsel conform de Wet toekomst pensioenen (hierna: Wtp). De premieovereenkomst wordt dan niet meer vormgegeven op basis van een leeftijdsafhankelijke staffel, maar op een basis van een gelijkblijvend percentage voor alle leeftijden (hierna: vlakke premie). Dit leidt tot minder inleg voor oudere werknemers en tot meer inleg voor jongere werknemers. Jongere werknemers kunnen naarmate de leeftijd vordert nadeel ondervinden van het nieuwe stelsel, omdat zij geen gebruik meer kunnen maken van de hogere staffelpercentages behorende bij de hogere leeftijdscohorten conform de oude regeling.

Aanleiding Als een werkgever in aanvulling op de keuzebegeleiding van de pensioenuitvoerder de kosten van een persoonlijk pensioenadvies voor zijn rekening neemt, is sprake van (belast) loon voor de werknemer (zie KG:204:2023:18). Een werkgever besluit voor zijn werknemers een zogenoemd pensioen APK-gesprek te verzorgen; een vrijwillig persoonlijk (1-op-1) pensioenadviesgesprek om meer grip te krijgen op de financiële toekomst.

Een financieel adviseur geeft advies op een aantal financiële producten waaronder 20 februari 2020 het geven van hypotheekadvies en het verzorgen van de belastingaangifte. Als ze het hypotheekadvies verzorgen bieden ze hun cliënten een Abonnement Nazorg Hypotheken aan. De adviseur stelt in haar facturen dat dit abonnement aftrekbaar is als financieringskosten eigenwoning.

Iemand die een woning koopt voor eigen gebruik, komt in aanmerking voor het lage tarief in de overdrachtsbelasting van 2%, of de vrijstelling. Vanwege sterk gestegen huizenprijzen, komt het tegenwoordig steeds vaker voor dat twee of meer personen samen een woning kopen, terwijl ze niet van plan zijn een gezamenlijke huishouding te voeren. Er is geen ‘affectieve relatie’ en de kopers blijven in hun eigen deel van de woning. De vraag doet zich voor in hoeverre een dergelijke verkrijging uitwerkt in de overdrachtsbelasting. De Kennisgroep geeft daarop antwoord.

In de overdrachtsbelasting bestaan verschillende tarieven. Bij aankoop van een woning voor eigen gebruik geldt het tarief van 2% of de startersvrijstelling. Die vrijstelling is afhankelijk van de leeftijd en de tegenprestatie (prijs) voor de woning. Die tegenprestatie is de ‘maatstaf van heffing’ voor de overdrachtsbelasting. Voor appartementen kan die maatstaf van heffing onduidelijk zijn, als de Vereniging van Eigenaren een schuld heeft. Daarover geeft de Kennisgroep nu duidelijkheid.

De Kennisgroep Successiewet (KG:063) heeft op 8 juli 2025 een standpunt ingenomen over de werking van een finaal verrekenbeding dat door ongehuwden is vastgelegd in een notarieel samenlevingscontract. De vraag is of de uitwerking daarvan gelijk is aan finale verrekenbedingen tussen gehuwden. De Kennisgroep geeft hierover duidelijkheid in zijn standpunt.

Op 10 juli 2025 publiceerde de Kennisgroep onroerende zaken een standpunt die relevant is voor begrip van de eigenwoningregeling. Het standpunt gaat over een specifieke situatie: duurzaam gescheiden levende echtgenoten die elk een woning hebben. Geldt daarvoor de scheidingsregeling of niet? Op die vraag heeft de Kennisgroep een interessant antwoord gegeven.

De Kennisgroep inkomstenbelasting niet-winst heeft de vraag beantwoord op welke wijze het werkelijke rendement van bezittingen en schulden bij een erflater en bij erfgenamen wordt bepaald in het jaar van overlijden van de erflater.

Op 28 mei 2025 publiceerde de Kennisgroep onroerende zaken een standpunt over een annuïtaire lening die deels bestaat uit een bestaande eigenwoningschuld en deels uit een nieuwe eigenwoningschuld. Het standpunt beantwoordt twee vragen: is de aflossingscomponent vrijelijk toe te wijzen aan het deel van de lening dat een nieuwe eigenwoningschuld is? En als dat niet zo is: herleeft dan het afgeloste BEWS-deel? We vatten de (motivaties van de) antwoorden op deze vragen in dit artikel samen.