De Belastingdienst heeft een 'Handboek scheiden' gepubliceerd rondom de fiscaliteiten zoals de eigenwoningregeling, toeslagen, lijfrenten en pensioen.

Bij samenwoners en verwerving van een woning gebeurt het regelmatig dat er sprake is van een ongelijke inbreng van vermogen. Met behulp van een draagplichtovereenkomst is dit in principe eenvoudig te scheiden. Ieder brengt eigen middelen in op diens ‘eigen helft’ en financiert het overige. Maar er zijn ook scenario’s waarbij 1 partij meer (eigen middelen/overwaarde) inbrengt dan de ander, en kiest men voor toepassing van het ‘Goedkeurend besluit (januari 2018), huidige codificatie (BP2022). Degene die meer inbrengt heeft dan een vordering op de andere partner. En dan gaan (soms) zaken in de praktijk fout….

Tot de gemeenschap van goederen behoorde de (voormalige) echtelijke woning gelegen aan de [woonplaats]. In 2015 is een verzoek tot echtscheiding ingediend. Op 2 maart 2016 is door de rechtbank de echtscheiding uitgesproken tussen belanghebbende en de ex-echtgenoot. Blijkens de echtscheidingsbeschikking blijft de woning gemeenschappelijke eigendom in afwachting van de verkoop van de woning. Belanghebbende heeft in haar aangifte IB/PVV voor het jaar 2016 het volledige bedrag aan rente in aftrek gebracht.

Veel stellen wonen samen zonder te trouwen of een geregistreerd partnerschap aan te gaan. Tijdens het samenwonen worden veel keuzes gemaakt die invloed hebben op hun (gezamenlijke) financiële situatie. Toch maken veel mensen hier geen afspraken over. Hierdoor lopen zij een verhoogd risico op financiële problemen. Dit blijkt uit onderzoek van Wijzer in geldzaken.