Minister Koolmees stuurde een brief over de analyse van UWV over beweegredenen van uitzendbedrijven om terug te keren naar de publieke verzekering voor de Ziektewet (ZW).

In de UWV-monitor staan de ontwikkelingen in het beroep op de ZW en WIA centraal. Daarbij wordt gekeken naar de verschillen tussen ex-werknemers van kleine, middelgrote en grote bedrijven en verschillen tussen ex-werknemers van eigenrisicodragers en publiek verzekerde werkgevers. Dit om te kunnen beoordelen het beroep op de ZW conform het doel van de wet Bezava inderdaad vermindert.

De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) heeft in onderzoeken vastgesteld dat het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV) met betrekking tot verzuimbeheer en toegangsbeveiliging in strijd handelt met de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp).

“Het beroep op uitkeringen wegens (gedeeltelijke) arbeidsongeschiktheid loopt in zorgwekkend tempo op. Inmiddels ontvangen 110.000 werknemers een WGA-uitkering. Daarvan is meer dan de helft volledig arbeidsongeschikt”, aldus het Verbond dat de lasten voor verzekeraars ziet oplopen. Het Verbond ziet een structurele oplossing in betere samenwerking en communicatie tussen verzekeraars en het UWV, scherpere afspraken met klanten over snelle re-integratie en reparatie van onevenwichtigheden in het hybride stelsel.

Bijna één op de tien werkgevers spant zich te weinig in om zijn zieke personeel op de werkvloer terug te laten keren. Zij krijgen dan een fikse loonsanctie opgelegd.

De deskundigheid van verzekeringsartsen moet meer worden benut om definitieve uitval van zieke werknemers te voorkomen. Door de sociaal medische beoordeling van mensen die niet of minder kunnen werken in een vroegtijdig stadium te laten plaatsvinden, wordt de kans op een succesvolle re-integratie groter. Dit is de algemene conclusie van het UWV-congres 'Sociaal medisch beoordelen anders bekeken', dat gisteren is gehouden. De conclusie wordt ondersteund door een peiling onder de congresgangers. Hieruit blijkt dat bijna acht op de tien (congresgangers) een intensievere kennisuitwisseling wil tussen de eerste en tweedelijns gezondheidszorg en verzekeringsartsen.