De klacht van Consumenten draait in de kern om de vraag of de Bank verplicht is Consumenten een tussentijdse rentewijziging op basis van rentemiddeling aan te bieden. Consument had namelijk al eerder een rentemiddeling aangevraagd en wenst nu in deze 'gemiddelde' opnieuw de rente te middelen.

De Geschillencomissie van Kifid heeft eerder uitspraak gedaan in een tweetal klachten van consumenten over de berekening van boeterente door geldverstrekker. Beide consumenten hebben een hypotheek met een rentevastperiode en willen het rentecontract tussentijds openbreken. Als vergoeding voor het renteverlies door de bank, brengt de bank een boeterente in rekening. De consumenten vinden die boeterente onterecht, respectievelijk te hoog.

De Commissie stelt vast dat de Bank een vergoeding voor de vervroegde aflossing in rekening mocht brengen en een juiste maatstaf heeft gehanteerd voor de berekening van die vergoeding. Het beroep op art. 7:127 lid 3 BW van Consument faalt, omdat uit artikel 211B van de Overgangswet nieuw BW volgt dat artikel 7:127 lid 3 BW niet van toepassing is op kredietovereenkomsten die voor 14 juli 2016 tot stand zijn gekomen.

Consument stelt dat de Bank bij de vergoeding voor vervroegde aflossing meer dan haar daadwerkelijk geleden schade in rekening brengt. Niet in geding is dat de Bank de berekening van haar financiële nadeel bij vervroegde aflossing heeft gebaseerd op de berekeningsmethodiek zoals is opgenomen in de Leidraad van de AFM. Aangenomen wordt dat de Bank een acceptabele berekening heeft gemaakt, waartegenover Consument het tegendeel niet aannemelijk heeft gemaakt.

Een consument heeft in juni 2016 zijn hypotheek vervroegd afgelost en boeterente betaald. Deze consument vindt dat de geldverstrekker geen boeterente in rekening had mogen brengen, onder meer omdat dit in strijd zou zijn met de nieuwe boeteregels bij vervroegd aflossen van hypotheken.