Het bankgeheim onder druk

Bij het opsporen van buitenlandse rekeningen stuit de Nederlandse fiscus op het bankgeheim van onder andere Luxemburg, Oostenrijk en Zwitserland. Door internationele druk heeft deze verworvenheid van de financiële sector echter forse deuken opgelopen. Zo heeft de Zwitserse bank UBS aan de Amerikaanse overheid openheid moeten verschaffen omtrent 5.000 rekeninghouders. Het betrof een illegale fiscale constructie waarbij deze bank behulpzaam is geweest. Nederland heeft inmiddels met een groot aantal landen afspraken gemaakt omtrent de uitwisseling van bankgegevens. Het is niet alleen de eenzijdige activiteit van Nederland die openheid afdwingt. Zo wordt er ook in EU- en OESO-verband stevig op de poorten van het bankgeheim gebeukt. In EU-verband gebeurt dat door middel van de Spaartegoedenrichtlijn.

De tijd dat iemand zorgeloos vermogen voor de fiscus kon verstoppen in het buitenland is voorbij. Toch moet men zich nog niet teveel voorstellen van de teloorgang van het bankgeheim. Het liefst zou de Nederlandse fiscus automatisch een compleet overzicht krijgen van de buitenlandse rekeningen van zijn onderdanen. Net zoals nu het geval is voor de Nederlandse rekeningen. Nederlandse banken zijn immers tot renseignering verplicht. Landen als Luxemburg en Zwitserland zijn vooralsnog zeker niet van plan spontaan gegevens uit te wisselen. Zij willen nog niet verder gaan dan het reageren op verzoeken met betrekking tot specifieke gevallen. Zij zijn ook niet bereid mee te werken aan zogenaamd fishing expeditions. Daaronder wordt verstaan een poging om via trial and error achter zoveel mogelijk geheime rekeningen te komen.

Het is aannemelijk dat deze ontwikkelingen het begin van het einde van het bankgeheim inluiden. Het wordt internationaal steeds meer oirbaar gevonden dat landen meewerken aan het ontduiken van belasting in andere landen.

Door de KB-Lux- en andere affaires zijn veel Nederlanders met buitenlandse spaartegoeden zenuwachtig geworden. Massaal worden tegoeden bij de Belastingdienst gemeld. De opbrengsten voor de schatkist lopen in de honderden miljoenen. Bij vrijwillig melden ontloopt men een boete alsmede strafrechtelijke vervolging. Wel zal de ontdoken belasting alsnog moeten worden betaald samen met heffingsrente. Deze bedragen kunnen aardig oplopen. Bedenk hierbij dat de navorderingstermijn, die normaliter vijf jaar bedraagt, voor buitenlandse rekeningen twaalf jaar is.

Door een recente verhoging van de fiscale boete voor buitenlandse rekeningen van 100% tot 300% zet de overheid extra druk op de ketel. De alsnog af te rekenen inkomstenbelasting betreft normaliter de box 3-heffing van 1,2% per jaar. Een boete van 300% leidt in deze sfeer tot een effectieve heffing van 4,8% per jaar. Daarnaast is recentelijk een wet aangenomen die met ingang van 2010 een beperkte termijn van twee jaar introduceert voor het zonder boete vrijwillig kunnen afrekenen met de fiscus.

De financieel adviseur moet in het licht van de Wet ter voorkoming van van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft) behoedzaam manoeuvreren waar het cliënten met buitenlandse rekeningen betreft. Als men er weet van heeft moet de adviseur dit aan de autoriteiten melden. Veel adviseurs oefenen daarom druk uit op de desbetreffende cliënten schoon schip te maken met de fiscus.

MijnFintool

Het bankgeheim onder druk

Modules & dossiers

Opvoerdatum

Laatst gewijzigd

Reacties

Reageren? Graag eerst inloggen.

Actuele dossiers

Top 5 gelezen

Actuele helpdesk vragen

Laatste 5 reacties

Permanent Actueel met Fintool?