Hypotheekaanvraag in 2024 met gebruikmaking van de in 2021 overeengekomen meeneemregeling. De consument voert aan dat de adviseur hem onvoldoende heeft geïnformeerd over de consequenties van het gebruikmaken van de meeneemregeling.

In een Kifid uitspraak wordt een consument in het ongelijk gesteld. Consument heeft zich erover beklaagd dat de geldverstrekker hem niet heeft gewaarschuwd dat, indien hij zijn lening niet voor een bepaalde datum zou aflossen, als vergelijkingsrente niet het 12-jaarstarief maar het 10-jaarstarief zou worden gehanteerd, waardoor de boete hoger zou uitvallen.

Een bank heeft een fout gemaakt in de berekening van de boeterente als gevolg van een storing. Met de opgave is informatie verstrekt. De opgave had niet de strekking van een aanbod namens de bank. Op grond van de algemene voorwaarden was de bank bevoegd de fout te herstellen. Desbetreffende beding niet onredelijk bezwarend. Ook los van die bevoegdheid kan de bank in de gegeven omstandigheden niet de vrijheid worden ontzegd om de verstrekte informatie recht te zetten, toen die onjuist bleek. Daarbij is van belang dat Belanghebbenden konden vermoeden dat sprake was van een fout en zij dus niet zonder meer erop mochten vertrouwen dat de verstrekte informatie juist was.

Vanwege een eerdere toezegging, krijgt klager gelijk bij Kifid. Een consument heeft een spaarhypotheek, waarvan de spaarhypotheek nog tot 2016 liep (sinds 1986). De consument wenste bij de renteverlenging een langere rentevaste duur, dan de restantduur van de hypotheek. Vanuit rendementsoverweging voor de consument een aantrekkelijke keus. De geldverstrekker heeft in 2013 een beleidswijziging doorgevoerd, waardoor dit niet meer kan.

Bij het verstrekken van de Verzilverhypotheek stelt de bank de eis dat het recht van erfpacht niet eerder afloopt dan in het 105e levensjaar. De consument is het niet eens met deze eis en heeft daarom een klacht ingediend.

Een consument heeft via bemiddeling en advies van een intermediair een hypothecaire geldlening gesloten. Consument stelt dat de adviseur heeft nagelaten om, conform hetgeen tussen partijen afgesproken, een geldlening met NHG te sluiten. De Commissie overweegt dat ingevolge de hoofdregel van artikel 150 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering als uitgangspunt heeft te gelden dat de partij die zich beroept op de rechtsgevolgen van door hem gestelde feiten – bij voldoende betwisting door de tegenpartij – zijn stellingen moet bewijzen.

Een consument wenst rechten te ontlenen aan een eerdere mededeling van de geldverstrekker richting de notaris dat de geldlening was afgelost. De Bank heeft zich op het standpunt gesteld dat zij een fout heeft gemaakt, maar dat deze fout de Bank niet bindt.

Door een fout van de Bank is gerekend met een te lange resterende looptijd van de spaarhypotheek waardoor de maandelijkse inleg voor de doorgeschoven spaarhypotheek te laag is vastgesteld.

Consument klaagt over de advisering van de Adviseur bij het aangaan een financiering voor de aankoop van een woning. Hiertoe voert Consument aan dat geen passend advies is gegeven nu Consument door de Adviseur niet is geïnformeerd over de mogelijkheden om de spaarhypotheek mee te nemen in de nieuwe hypotheekconstructie.

De Commissie stelt vast dat de Bank een vergoeding voor de vervroegde aflossing in rekening mocht brengen en een juiste maatstaf heeft gehanteerd voor de berekening van die vergoeding. Het beroep op art. 7:127 lid 3 BW van Consument faalt, omdat uit artikel 211B van de Overgangswet nieuw BW volgt dat artikel 7:127 lid 3 BW niet van toepassing is op kredietovereenkomsten die voor 14 juli 2016 tot stand zijn gekomen.