De consument stelt dat de adviseur zijn zorgplicht heeft geschonden door de termijn van het financieringsvoorbehoud niet nogmaals te verlengen dan wel de consument te waarschuwen voor het verstrijken van de termijn.

Hypotheekadviseur schendt zorgplicht door niet/onvoldoende de wensen van consumenten te inventariseren bij de aanvraag van hun hypothecaire lening en door consumenten niet te wijzen op het ongebruikt verstrijken van het financieringsvoorbehoud.

Consumenten hebben een koopovereenkomst voor de koop van een bedrijfsruimte met bovenwoning gesloten. Daarna hebben Consumenten zich gewend tot de Adviseur voor advies en bemiddeling.

Het inroepen van een financieringsvoorbehoud behoort niet tot de taken van een hypotheekadviseur stelt Kifid. Het behoort wel degelijk tot de zorgplicht van een hypotheekadviseur dat hij de gegeven termijn van het financieringsvoorbehoud bewaakt en Consument (tijdig) waarschuwt voor het verlopen van deze termijn.

In een Kifid uitspraak doet een hypotheekadviseur een beroep op artikel 6:89 BW en op verval van recht op grond van de algemene voorwaarden die het kantoor hanteert.

Tussen Consument en de Adviseur is een overeenkomst van opdracht tot stand gekomen voor bemiddeling/advies bij een financieringsaanvraag. Consumenten menen dat zij door de ten onrechte gewekte verwachtingen door de Adviseur schade hebben geleden.

Consument heeft, via de Adviseur, bij de Bank een hypotheekaanvraag ingediend gebaseerd op onder meer het inkomen van Consument dat gegenereerd is uit meerdere ondernemingen. De Adviseur heeft de hypotheekaanvraag bij de Bank ingediend, zonder de balansen van de ondernemingen van Consument van een toelichting te voorzien. De Bank heeft de aanvragen afgewezen, omdat op de balansen van die ondernemingen posten stonden die voor haar aanleiding was om de hypotheekaanvraag af te wijzen.

Een hypotheek is na advies en bemiddeling tot stand gebracht, maar voor een veel lager bedrag en tegen minder gunstige voorwaarden dan in eerste instantie beoogd. De Commissie oordeelt dat de Adviseur op een cruciaal moment heeft nagelaten om verdere navraag te doen naar de deeltijdfactor in de arbeidsuren van Consument, terwijl hij had moeten weten dat die informatie voor de geldverstrekker van belang was.