Restschuld na Echtscheiding – Wanneer Redelijkheid en Billijkheid Zwaarder Wegen dan Regres

Feiten van de Zaak

• De partijen zijn in 2008 gescheiden.
• In het echtscheidingsconvenant is bepaald dat de onderwaarde of overwaarde van de woning na verkoop tussen partijen wordt gedeeld.
• De verkoop van de woning vond pas in 2018 plaats, met een aanzienlijke restschuld van € 47.761,28.
• De man heeft hiervan € 46.981,28 betaald, de vrouw slechts € 780,02.
• De man vordert € 23.100,64 van de vrouw (de helft van de restschuld verminderd met haar bijdrage).
• De vrouw verweert zich o.a. met een beroep op huiselijk geweld, coercive control, financiële kwetsbaarheid en de late verkoop van de woning.

Juridische Vraag
Is de vrouw op grond van artikel 1:100 BW (oud) hoofdelijk aansprakelijk voor de helft van de restschuld, of leidt een beroep op redelijkheid en billijkheid tot een afwijkende draagplichtverdeling?

Uitspraak van de Rechtbank
De kantonrechter wijst de vordering van de man grotendeels af. De rechtbank stelt vast:

• Artikel 1:100 lid 1 BW (oud) is van toepassing, omdat de gemeenschap voor 2018 is ontbonden. Hoofdregel is: gelijke draagplicht.
• Echter, in zeer uitzonderlijke gevallen kan hiervan worden afgeweken.
• De vrouw heeft voldoende aannemelijk gemaakt dat zo’n uitzonderlijke situatie zich voordoet:
  • De hypotheek werd mede afgesloten om persoonlijke schulden van de man af te lossen.
  • De woning werd pas tien jaar na echtscheiding verkocht, zonder invloed van de vrouw, wat leidde tot een forse waardedaling (van € 230.000 naar € 155.000).
  • De man genoot jarenlang het gebruik en verhuurinkomsten van de woning.
  • Er was sprake van langdurig huiselijk geweld en coercive control.
  • De vrouw kampt met chronische PTSS en heeft geen inkomen.
• De rechtbank vindt dat het onaanvaardbaar is dat de vrouw nog jarenlang achtervolgd zou worden door deze schuld.

Oordeel: De draagplicht wordt beperkt tot € 5.000. Na aftrek van het reeds betaalde bedrag (€ 780,02), resteert een te betalen bedrag van € 4.219,98.

Bron: de Rechtspraak