De Centrale Raad van Beroep oordeelt in zijn uitspraak van 13 januari 2017 dat de beperking tot ongehuwden van het Besluit regels hoofdverblijf in dezelfde woning AOW, niet in strijd is met het discriminatieverbod.

Is op het niveau van de regelgeving de vermogensrendementsheffing, zoals vastgelegd in artikel 5.2 van de Wet inkomstenbelasting 2001, op spaarsaldi in strijd met artikel 1 van het Eerste Protocol bij het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden?

In 2011 werd de competentiegrens voor civiele rechtszaken (handelszaken) verhoogd van 5.000 naar 25.000 euro. De competentiegrens bepaalt of een handelszaak door een kantonrechter wordt behandeld, of door een handelsrechter. De competentiegrens staat voor het financieel belang van het geschil. Door de maatregel kwamen zaken met een financieel belang t/m 25.000 euro onder de jurisdictie van de kantonrechter, waar soepeler regels gelden voor de procedure en rechtzoekenden minder kosten hoeven te maken.

De Centrale Raad van Beroep heeft op 11 januari 2017 geoordeeld dat de gemeente Etten-Leur het persoonsgebonden budget (pgb) van betrokkene ten onrechte had beëindigd omdat van haar uitwonende dochter mocht worden verwacht dat zij als mantelzorger haar moeder zou helpen bij het huishouden.

De belastingkamer van de rechtbank Zeeland-West-Brabant heeft in een proefproces de vermogensrendementsheffing over spaartegoeden in box 3 in stand gehouden voor de jaren 2013 en 2014. Bij de heffing wordt uitgegaan van een zogenaamd forfaitair rendement van 4%. Dit is een fictief percentage aan rendement waarover belasting betaald moet worden. Voor dit proefproces waren door de Belastingdienst onder meer twee zaken geselecteerd waarin belastingplichtigen stelden dat in de jaren 2013 en 2014 het forfaitaire rendement van 4% teveel afwijkt van het rendement dat daadwerkelijk behaald kan worden.

De geldverstrekker heeft rekening gehouden met onttrekkingen van de DGA uit de ondernemingen in de vorm van een (hoger) salaris of dividend die in de toekomst mogelijk waren. Dit op basis van een opgave van de DGA zelf.

Een belastingplichtige stelde dat de Wet IB 2001 een ongeoorloofd onderscheid maakt tussen een meerderjarig kind dat zelfstandig aangifteplichtig is en een minderjarig kind dat niet zelfstandig aangifteplichtig is. Volgens belanghebbende houdt dat onderscheid in dat een meerderjarig kind bij het aangeven van het box 3-vermogen recht heeft op het heffingsvrije vermogen en de algemene heffingskorting en een minderjarig kind waarvan het box 3 vermogen wordt toegerekend aan de ouder die het ouderlijk gezag uitoefent, geen zelfstandig recht heeft op dat heffingsvrije vermogen en die algemene heffingskorting.

Een ex-partner (man) heeft de Rechtbank verzocht tot nihilstelling van partneralimentatie over te gaan wegens wijziging omstandigheden, gelegen in het winnen van een loterijprijs (netto €248.500,00) door de vrouw na vaststellen alimentatie.

Een koper die een aankoop van een woning heeft geannuleerd dient aanvullende bewijslast te leveren op last van de rechtbank. De ‘koper’ heeft een beroep gedaan op een financieringsvoorbehoud, welke in beginstel goed gedocumenteerd was met één afwijzing. Vervolgens heeft dezelfde ‘koper’ binnen twee weken een andere woning gekocht. Reden voor de verkoper (van het huis dat niet is afgenomen vanwege financieringsvoorbehoud) bij ‘koper’ alsnog de 10% boete op te eisen.

De Raad van State heeft in hoger beroep een een voormalige huiseigenaar in het ongelijk gesteld. Door het niet voldoende kunnen onderbouwen van de uitgaven uit het verbouwingsdepot van €8.879 blijft de voormalige huiseigenaar met een schuld aan het WEW zitten van ruim €69.000.