Een geldverstrekker heeft haar zorgplicht geschonden door aspirant-borg niet te informeren over en te waarschuwen voor de mogelijke gevolgen van een borgtocht.

Consument heeft via haar Adviseur een arbeidsongeschiktheidsverzekering afgesloten. Zij heeft jaarlijks bij Adviseur aangegeven de premie te hoog te vinden. Zij wilde minder premie gaan betalen en heeft uiteindelijk zelf bij de verzekeraar bij wie haar verzekering liep, een andere verzekering (een nieuw in de markt gezet product) gevonden tegen een veel lagere premie. Consument vordert een tegemoetkoming in de teveel door haar betaalde premie. De Commissie heeft de vordering toegewezen.

Consument vordert de door haar geleden schade als gevolg van de door de Bank geschonden zorgplicht (overkreditering). De schade wordt door haar vooralsnog geschat op € 202.700,-. Consument heeft haar vordering op de Bank voor wat betreft het onderwerp van deze klachtprocedure overgedragen aan de [naam stichting]. De stichting heeft een bedrag aan Consument voldaan.

Consument en de Bank zijn bij het aangaan van de overeenkomst overeengekomen dat tot meerdere zekerheid voor de aflossing van een hypothecaire geldlening, de rechten uit twee, reeds bij een derde, verzekeraar, afgesloten levensverzekeringen aan de Bank zullen worden verpand. In 2017 is Consument erachter gekomen dat verpanding niet heeft plaatsgevonden. Dit heeft tot gevolg dat de waarde van de verzekeringen aan het einde van de looptijd van de lening niet ‘automatisch’ in mindering op de lening zullen worden gebracht en dat Consument de lening zelf zal moeten aflossen.

Consument stelt dat (de rechtsvoorganger van) de Bank haar zorgplicht heeft geschonden door Consument niet te informeren over een fiscale wetswijziging (het niet meer kunnen afsluiten van een KEW. Relatie had een box 3 levensverzekering).

Zorgplicht Adviseur. De Commissie stelt vast dat Consument over de gevolgen van de omzetting van de Spaarhypotheek in onvoldoende mate is geadviseerd en hiermee niet heeft voldaan aan de op hem rustende zorgplicht. Uit de informatiebrief en de bijbehorende brochures blijkt niet (expliciet) dat het gegarandeerde eindkapitaal komt te vervallen indien Consument ervoor kiest (een deel van) het spaarsaldo en de toekomstige premies te gaan beleggen. In tegenstelling tot hetgeen Adviseur stelt, is evenmin gebleken dat Consument aan de verstrekte polisaanhangels had moeten begrijpen dat niet meer dan het spaar- en beleggingssaldo wordt uitgekeerd bij leven op de einddatum. De Commissie wijst de vordering toe.

De Commissie van Beroep is net als de Geschillencommissie van oordeel dat de in art. 7:980 lid 1 BW opgenomen termijn van “ten minste één maand” niet gelijkgesteld kan worden met een termijn van dertig dagen.

Een geldverstrekker heeft afgeweken van zijn eigen acceptatienormen qua toetsrente. Volgens Kifid was er een voorzienbaar reëel risico dat na afloop van de rentevaste periode de rentelasten aanmerkelijk zouden stijgen en (ruim) buiten de woonquote zouden vallen.

Had de adviseur Consument erop moeten wijzen dat de woonhuisverzekering beperkte dekking zou bieden bij leegstand en mogelijk aanpassing behoefde?

Bij de beoordeling van de verplichtingen inzake het hersteladvies spelen behalve de overeenkomst tussen partijen en de civiele wet- en regelgeving ook publiekrechtelijke regels een rol. Aangezien deze regels niet rechtstreeks van toepassing zijn, houdt een schending van deze regels niet automatisch in dat sprake is van een toerekenbare tekortkoming in de nakoming van de verplichtingen van de financieel dienstverlener jegens de consument.