Op Europese verzekeraars wordt prudentieel toezicht gehouden op grond van het Europese toezichtraamwerk van de richtlijn solvabiliteit II (de richtlijn). Verzekeraars met beperkte risico-omvang zijn uitgezonderd van het regime van de richtlijn.

In deze zaak vordert een consument een uitkering van schade als gevolg van diefstal van een tas uit zijn auto. De consument heeft echter een doorlopende reisverzekering gesloten met een andere partij dan de gedaagde partij. Gedaagde, een assurantietussenpersoon, heeft als gevolmachtigde opgetreden en kan daarom niet op eigen naam worden aangesproken. Als de consument de juiste partij, de verzekeraar, had aangesproken, had dit ook niet geleid tot toewijzing van de vordering.

Dit besluit brengt twee algemene maatregelen van bestuur in lijn met wijzigingen in de Wet op het financieel toezicht (Wft) die een gevolg zijn van de Wet van 3 maart 2021 tot wijziging van de Wet op het financieel toezicht in verband met de invoering van een verbod op dienstverrichting door derdelandverzekeraars.

Het ontwerpwetsvoorstel implementeert artikel 162 van de richtlijn solvabiliteit II waardoor het verrichten van diensten in het levens- en schadeverzekeringsbedrijf door levens- en schadeverzekeraars met zetel in een staat die geen lidstaat is naar Nederland niet langer wordt toegestaan.

In artikel 3:156, eerste lid, van de Wet op het financieel toezicht (Wft) wordt bepaald welke bedragen ten hoogste beschikbaar zijn in het geval dat ten behoeve van een in financieel gevaar verkerende levensverzekeraar gebruik moet worden gemaakt van de in afdeling 3.5.4 van die wet geregelde opvangregeling voor levensverzekeraars.