Wijziging van de Wet inkomstenbelasting 2001 en enige andere wetten in verband met de herziening van de fiscale behandeling van de eigen woning (Wet herziening fiscale behandeling eigen woning)

Sinds 1 januari 2010 wordt de lening voor meegefinancierde kosten ter verkrijging van een eigenwoningschuld tot de eigenwoningschuld gerekend. Hiermee is het onderscheid vervallen tussen starters en doorstromers voor het in box 1 mee kunnen meefinancieren van kosten.

Indien iemand tijdelijk elders gaat wonen en zijn eigen woning in afwachting van terugkeer leeg laat staan, is strikt gezien geen sprake van een eigen woning. De hoofdregel is immers dat men slechts één eigen woning kan hebben. Deze situatie doet zich onder meer voor bij tijdelijke uitzending naar het buitenland. In art. 3.111, zesde lid van de Wet IB 2001 is geregeld dat een dergelijke woning als eigen woning blijft aangemerkt. Dit is van belang voor de renteaftrek en de kapitaalverzekering eigen woning. Een dergelijke woning gaat ook niet tot box 3 behoren.

De sinds 2004 bestaande bijleenregeling kan de fiscale voordelen van de woningfinanciering danig beperken. Iemand die bij de verkoop van de oude woning een forse overwaarde realiseert, kan immers slechts een deel van de koopsom van de nieuwe woning in box 1 financieren. Als het een ondernemer betreft die de nieuwe woning deels als kantoor- of praktijkruimte gaat gebruiken, kan hij ter vermijding van de bijleenregeling overwegen de woning geheel tot het fiscale ondernemingsvermogen te rekenen. De bijleenregeling geldt namelijk niet in de ondernemingssfeer. Nadeel hiervan is wel dat de toekomstige waardestijging fiscaal beclaimd gaat worden. Dit nadeel moet men afwegen tegen het voordeel van de volledige renteaftrek. Aangezien het optimisme ten aanzien van waardestijging van woningen e.d. nogal is afgenomen, zal aan dit minpunt tegenwoordig minder zwaar worden getild dan vroeger.