Door de lage rente zal het vermogen van pensioenfondsen minder snel groeien. Bij een langdurig lage rente is het daarom in de toekomst nodig opnieuw te bepalen of meer inleg van deelnemers nodig is en wellicht het pensioeninkomen omlaag moet worden bijgesteld.

Het is voor pensioenfondsen lastig tegelijk beleggingsrisico te nemen én het renterisico af te dekken. Het nemen van beleggingsrisico is nodig om de pensioenen betaalbaar te houden. Het afdekken van renterisico voorkomt dat het pensioen tegenvalt als de rente laag is. De vraag welk pensioenstelsel deze beide aspecten het beste kan combineren is actueel door de discussie over de toekomst van het Nederlandse stelsel.

Naar aanleiding van een aantal vervolgvragen bij de eerdere CPB Notitie over de generatie- en premie-effecten van aanpassing van de pensioenregels in 2015 heeft het CPB een toelichting geschreven.

Het CPB is gevraagd om de generatie- en premie-effecten te bepalen van de voorgenomen aanpassing van de regels voor pensioenfondsen per 1 januari 2015 en enkele alternatieven.

Binnen de meeste pensioenregelingen is sprake van een forse herverdeling van jong naar oud. Dit is het gevolg van de doorsneesystematiek. De kosten voor verandering van dit systeem kunnen oplopen tot honderd miljard euro. Dat schrijven Marcel Lever, Jan Bonenkamp en Ryanne Cox in de CPB Policy Brief ‘Doorsneesystematiek in pensioenen onder druk?’. Deze Policy Brief beoogt een toegankelijke samenvatting te zijn van de meer technische CPB Notitie ‘Eindrapportage Voor- en nadelen van de doorsneesystematiek’, die eind december 2013 werd gepubliceerd.