De rechtbank overweegt dat de gegeven feiten en rechtshandelingen erop duiden dat ten aanzien van de schenkingen op 1 november 2018 en 2 november 2018 in samenhang bezien sprake is van de door de wetgever ongewenst geachte vorm van kruislings schenken.

De vader van de man (A) heeft in 2008 een papieren schenking gedaan. A en B gaan scheiden. Van wie is de papieren schenking?

Ter besparing van toekomstige erfbelasting kan bij leven alvast geschonken worden. Soms gebeurt dit enkel 'op papier', waarbij ook jaarlijks 6% daadwerkelijk wordt overgemaakt door de schuldenaar. Maar wat als de ouders gaan scheiden, 1 van de ouders niet meer in staat is de rente te betalen en de begunstigde toch deze rente opeist? In het echtscheidingsconvenant is afgesproken dat beide ouders ieder voor de helft de verplichtingen uit de overeenkomsten zal nakomen.

Belanghebbenden zijn in 2014 gehuwd en woonachtig in Polen. Zij hebben van de [A] (hierna: de Stichting) een bedrag van € 21.485,52 ter leen ontvangen (hierna: de lening).

Belastingplichtige ontvangt een schenking (€50.000) van haar oom in de vorm van een schuldigerkenning. De rechtbank is van oordeel dat sprake is van een verkrijging onder ontbindende voorwaarde.

Bij het invoeren van de gegevens in het geautomatiseerde systeem van de Belastingdienst heeft een administratief medewerker als verkrijging niet het in de aangifte vermelde bedrag van € 37.713.473 maar € 37.713 ingevoerd. Dit heeft geleid tot het opleggen van een aanslag schenkbelasting van € 3.268. De dagtekening van de aanslag is 2 juli 2013. Het aanslagbiljet vermeldt: “Deze definitieve aanslag is vastgesteld overeenkomstig de aangifte”. De inspecteur heeft geconstateerd dat de aanslag schenkbelasting naar een te laag bedrag is vastgesteld en heeft met dagtekening 29 juli 2014 aan belanghebbende een navorderingsaanslag opgelegd naar een verkrijging van € 37.713.473, resulterende in € 7.539.117 aan schenkbelasting.

De Hoge Raad heeft een uitspraak gedaan over de omvang van een schenking bij de verkoop van een woning, waarbij een deel van de koopsom werd kwijtgescholden. In een eerdere uitspraak van het Hof werd uitgegaan van de WOZ waarde.

Bij onderhandse aktes heeft de moeder van eiser (erflaatster) in de jaren 2008, 2009 en 2010 diverse schenkingen aan hem en zijn broers en zussen gedaan welke door haar schuldig zijn gebleven. In december 2011 is erflaatster overleden en was op de schuldig gebleven bedragen nog niks afgelost. De rechtbank oordeelt dat de schuldig gebleven bedragen niet voor aftrek op de nalatenschap in aanmerking komen, omdat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat de schenkingen niet de strekking hadden om pas na het overlijden van erflaatster te worden uitgevoerd.

Het Hof oordeelde eerder dat, ondanks dat geen ‘kasrondje’ plaatsvindt, geen sprake is van enige kwijtschelding, nu de rente zorgvuldig wordt geadministreerd en de belanghebbende de schenking heeft aangewend voor aflossing van de schuld. De conclusie strekt ertoe dat het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën ongegrond dient te worden verklaard.

De Rechter heeft een uitspraak gedaan over het moment van de opname van een uitsluitingsclausule. In deze casus heeft de vrouw een bedrag geschonken gekregen van haar moeder. De gelden van deze schenking waren afkomstig uit de nalatenschap van de vader van de vrouw. In het testament van de vader van de vrouw is een uitsluitingsclausule opgenomen. Voorts blijkt uit de schenkingsovereenkomst zoals gesloten door de vrouw met haar moeder dat een uitsluitingsclausule van toepassing is, zo stelt de vrouw. De man voert aan dat de moeder van de vrouw op 14 februari 2011 een bedrag ad € 21.000,-- heeft geschonken, terwijl pas op 15 maart 2011 een schenkingsovereenkomst is opgemaakt. Nu de schenkingsovereenkomst is opgesteld nadat de schenking heeft plaatsgevonden, is de in de overeenkomst opgenomen uitsluitingsclausule volgens de man niet van toepassing op de schenking.