Bij samenwoners en verwerving van een woning gebeurt het regelmatig dat er sprake is van een ongelijke inbreng van vermogen. Met behulp van een draagplichtovereenkomst is dit in principe eenvoudig te scheiden. Ieder brengt eigen middelen in op diens ‘eigen helft’ en financiert het overige. Maar er zijn ook scenario’s waarbij 1 partij meer (eigen middelen/overwaarde) inbrengt dan de ander, en kiest men voor toepassing van het ‘Goedkeurend besluit (januari 2018), huidige codificatie (BP2022). Degene die meer inbrengt heeft dan een vordering op de andere partner. En dan gaan (soms) zaken in de praktijk fout….

De hypotheekrenteaftrek en eigenwoning leidt (ook) bij beëindiging van het samenlevingscontract tot fiscale geschillen. Dit terwijl de wet hier duidelijk in is. Hierna een praktijkcasus.

Veel stellen wonen samen zonder te trouwen of een geregistreerd partnerschap aan te gaan. Tijdens het samenwonen worden veel keuzes gemaakt die invloed hebben op hun (gezamenlijke) financiële situatie. Toch maken veel mensen hier geen afspraken over. Hierdoor lopen zij een verhoogd risico op financiële problemen. Dit blijkt uit onderzoek van Wijzer in geldzaken.

In een uitspraak van de Rechtbank Den Haag krijgt een vrouw na bijna 15 jaar samenwonen geen aanspraak op de overwaarde. Uit deze uitspraak blijkt (wederom) het belang van goede schriftelijke afspraken.