Financiële dienstverleners doen liever geen zaken met personen met problematische schulden. Toch is het voor deze groep noodzakelijk dat ze hun normale bankzaken kunnen blijven doen. Daarom is het belangrijk dat ze een betaalrekening hebben en dat een bank deze betaalrekening niet blokkeert. Na overleg tussen het ministerie van Sociale Zaken en de Nederlandse Vereniging van Banken (NVB) zijn hierover afspraken gemaakt die op 4 april 2016 zijn bevestigd.

Een klant sluit in 2012 een hypothecair krediet af, met daaraan gekoppeld een Spaarrekening Eigen Woning (SEW). In de voorwaarden staat dat het mogelijk is de inleg te verhogen binnen de bandbreedte 1:10. In december 2013 geeft de klant aan extra bij te willen storten. De bank stelt dat dit niet meer mogelijk is vanwege gewijzigde financiële regels. De klant beklaagt zich hierover bij het Kifid.

Op 21 maart 2016 had de Europese hypothekenrichtlijn of “Mortgage Credit Directive” (MCD-richtlijn) in Nederlandse wetgeving moeten worden geïmplementeerd. Die datum is niet gehaald. De Eerste Kamer moet de implementatiewetgeving nog goedkeuren. Naast dit uitstel, zijn er twee aspecten met betrekking tot deze MCD-richtlijn die bij onze eerdere berichtgeving van 22 februari 2016 nog niet bekend waren. Het gaat om de mogelijkheid een hypothecair krediet te verstrekken met gebruikmaking van modelmatige waardebepaling van de woning en de gevolgen van de MCD-richtlijn voor aanvragen van NHG-leningen.

Het Gerechtshof Amsterdam heeft op 15 maart 2016 een uitspraak gedaan in een zaak, waarin Stichting pensioenfonds VNU alsnog een partnerpensioen moest toekennen. Dit ondanks het feit dat de deelnemer op het moment van zijn pensionering het pensioenfonds niet had geïnformeerd dat hij samenwoonde. Een belangrijke uitspraak omdat deze van invloed is op pensioencommunicatie en informatieverstrekking aan deelnemers. Deze is enerzijds op wetgeving gebaseerd (zie de externe link met relevante artikelen uit de PW). Daarnaast vormt het Hof met deze uitspraak belangrijke jurisprudentie. 

Een consument wendt zich tot zijn assurantietussenpersoon. Hij wil zijn oude kapitaalverzekering oversluiten naar een lijfrentespaarrekening (LSR). Hij heeft een brief van de verzekeraar ontvangen over de mogelijkheden van omzetting van de verzekering naar een product dat meer zou opleveren. De oude kapitaalverzekering valt onder het pre-brede herwaarderingsregime. Na het oversluiten naar een LSR, verliest het product dit overgangsregime, waardoor de klant naar eigen zeggen een fiscaal nadeel ondervindt. Hij stelt zijn tussenpersoon hiervoor mede aansprakelijk. Het Kifid wijst de vordering toe.

Mensen die spaargeld buiten het oog van de fiscus houden met als doel de belasting te ontduiken (zwartspaarders) kunnen tot inkeer komen. Ze krijgen dan wel een boete van 60% over de te betalen belasting. Vanaf 1 juli 2016 wordt deze boete verdubbeld.

Een financiële dienstverlener moet een vergunning hebben om advies te mogen geven. Eén van de eisen die aan het verlenen van een vergunning wordt gesteld, is dat de medewerkers voldoende vakbekwaam zijn. Dat wil zeggen dat een klant die een inhoudelijk gesprek heeft met een medewerker van een financiële dienstverlener, de garantie heeft dat die medewerker over voldoende kennis beschikt. In 2014 zijn de vakbekwaamheidseisen aangepast. Er geldt een overgangsregeling tot 1 januari 2017. Als een adviseur daarna niet aan de nieuwe vakbekwaamheidseisen voldoet, mag hij niet meer adviseren. Deze verandering in dienstverlening moet wel aan de klant worden gemeld, geeft de AFM aan.

Een consument benadert een adviseur voor het adviseren en bemiddelen van een hypothecair krediet. In het Dienstverleningsdocument (DVD) van die adviseur staat dat de advies- en bemiddelingskosten € 2.000 zijn (vast tarief). Uit het DVD blijkt ook dat de kosten niet zijn verschuldigd als de klant geen gebruik (meer) wil maken van de advies- of bemiddelingsactiviteiten. Halverwege het adviestraject beëindigt de klant de relatie met de adviseur. De klant wil dan ook geen € 2.000 betalen. De adviseur is het daar niet mee eens.

Een klant wint advies over een hypothecair krediet in bij een adviseur werkzaam bij een bankt. De adviseur geeft aan dat de gewenste financiering “zeer waarschijnlijk” wel zal rondkomen. De financiering wordt toch afgewezen en de klant moet zijn financiering bij een andere (duurdere) bank afsluiten. De klant vordert de hogere lasten bij de bank wiens adviseur eerder had toegezegd dat de financiering waarschijnlijk wel zou rondkomen.  

Op grond van het Burgerlijk Wetboek (1:153 lid 1 BW) kan de rechter bepalen dat een verzochte echtscheiding voorlopig wordt opgeschort. Voorwaarde is wel dat, door de echtscheiding, een bestaand vooruitzicht op uitkeringen die verband houden met het vooroverlijden van de partner aanzienlijk wordt verlaagd of zelfs helemaal komt te vervallen. De echtscheiding kan pas worden toegewezen nadat een voorziening is getroffen die, gelet op de omstandigheden van het geval, ten opzichte van beide echtgenoten billijk is te achten. Dit wordt het pensioenverweer genoemd. Het Gerechtshof Amsterdam heeft hierover  op 3 mei 2016 een uitspraak gedaan inzake pensioenverweer, die op 10 mei 2016 is gepubliceerd.