Consumenten komen in contact met een hypotheekadviseur voor de financiering van een recreatiewoning als woonhuis. De adviseur heeft binnen de beschikbare portefeuille maar één aanbieder die zulke objecten wil financieren.

Een hypotheekadviseur heeft Consumenten geadviseerd over en voor hen bemiddeld met betrekking tot de verkrijging van een hypothecaire geldlening. Het aan Consumenten voorgelegd product bood geen mogelijkheid om de geldigheidstermijn van de hypotheekofferte te verlengen. De adviseur heeft Consumenten hierop niet gewezen.

In een tweetal uitspraken van Kifid is de adviseur (deels) veroordeeld tot een vergoeding als gevolg van een onvolledige dossiervorming.

Consument heeft, via de Adviseur, bij de Bank een hypotheekaanvraag ingediend gebaseerd op onder meer het inkomen van Consument dat gegenereerd is uit meerdere ondernemingen. De Adviseur heeft de hypotheekaanvraag bij de Bank ingediend, zonder de balansen van de ondernemingen van Consument van een toelichting te voorzien. De Bank heeft de aanvragen afgewezen, omdat op de balansen van die ondernemingen posten stonden die voor haar aanleiding was om de hypotheekaanvraag af te wijzen.

Consument heeft een kredietaanvraag gedaan en daarbij bankafschriften verstrekt waaruit hij de gegevens van zijn tweede woning verwijderd heeft. Kredietverstrekker heeft Consument daarop geregistreerd in frauderegisters (EVR en Incidentenregister).

Consument heeft bij het afsluiten van een hypothecaire geldlening voor hem en zijn partner tegen koopsom een woonlastenverzekering afgesloten. De partner was medeverzekerde (derdenbeding). Enkele maanden later hebben Consument en zijn partner de relatie verbroken. De verzekering is ongewijzigd blijven doorlopen maar had volgens Consument aangepast moeten worden.

Consument stelt dat de Bank ten onrechte zijn verzoeken tot verhoging van de hypothecaire geldlening heeft geweigerd en vordert een bedrag van € 81.893,00. De Commissie oordeelt als volgt.

Als gevolg van een onjuiste fiscale opgave door verzekeraar van een levensverzekering van consument, is er bij de opstelling van het echtscheidingsconvenant uitgegaan van de onjuiste, want te hoge waarde. De ex-partner heeft hierdoor een te hoge vergoeding van consument gekregen (en weigert deze nu terug te betalen).

Gelet op de feiten en omstandigheden in deze klachtkwestie is de Commissie van oordeel dat een overeenkomst van opdracht tussen Consument en de Adviseur tot stand is gekomen. De Consument die de overeenkomst van opdracht tussentijds heeft beëindigd dient de advieskosten te voldoen.

Voor zover Consument van mening is dat zij ten tijde van het online sluiten van de verzekeringsovereenkomst niet is gewaarschuwd, overweegt de Commissie dat Verzekeraar voldoende heeft onderbouwd dat hij Consument bij de internetaanvraag door middel van een ‘floater’ heeft geïnformeerd over de vereiste beveiligingsnormen.