Iemand die een woning koopt voor eigen gebruik, komt in aanmerking voor het lage tarief in de overdrachtsbelasting van 2%, of de vrijstelling. Vanwege sterk gestegen huizenprijzen, komt het tegenwoordig steeds vaker voor dat twee of meer personen samen een woning kopen, terwijl ze niet van plan zijn een gezamenlijke huishouding te voeren. Er is geen ‘affectieve relatie’ en de kopers blijven in hun eigen deel van de woning. De vraag doet zich voor in hoeverre een dergelijke verkrijging uitwerkt in de overdrachtsbelasting. De Kennisgroep geeft daarop antwoord.

In de overdrachtsbelasting bestaan verschillende tarieven. Bij aankoop van een woning voor eigen gebruik geldt het tarief van 2% of de startersvrijstelling. Die vrijstelling is afhankelijk van de leeftijd en de tegenprestatie (prijs) voor de woning. Die tegenprestatie is de ‘maatstaf van heffing’ voor de overdrachtsbelasting. Voor appartementen kan die maatstaf van heffing onduidelijk zijn, als de Vereniging van Eigenaren een schuld heeft. Daarover geeft de Kennisgroep nu duidelijkheid.

Om voor de startersvrijstelling of het lage tarief van 2% in de overdrachtsbelasting in aanmerking te komen, moet de koper onder meer voldoen aan de eis dat hij de woning ‘anders dan tijdelijk’ als hoofdverblijf gaat gebruiken. In de Wet op Belastingen van Rechtsverkeer (WBR) is niet expliciet benoemd hoe lang ‘anders dan tijdelijk’ precies is. Wel heeft de toenmalig staatssecretaris daarover bij de invoering van de wet vragen beantwoord. Toch blijft er soms discussie over welk tarief geldt als vooraf vaststaat dat iemand juist bewust tijdelijk in de woning gaat wonen. Met een recente Hofuitspraak lijkt er nu meer duidelijkheid te zijn over de interpretatie ‘anders dan tijdelijk’.