De consumenten hebben in 2020 bij de geldverstrekker een hypothecaire geldlening met een rentevastperiode van 20 jaar tegen een rente van 1,95% per jaar afgesloten voor de financiering van hun woonhuis. In 2024 hebben de consumenten bij de geldverstrekker een aanvullende geldlening met een rentevastperiode van 10 jaar tegen een rente van 4,86% per jaar afgesloten voor de aankoop van een vakantiewoning.

De consumenten hebben een hypothecaire geldlening die uit twee leningdelen bestaat. Omdat de rentevastperiode van een leningdeel per 1 maart 2021 zou aflopen, heeft de bank de consumenten hierover geïnformeerd. Voor het andere leningdeel stond de rente vast tot 1 maart 2031. De consumenten hebben vervolgens een voorlopige berekening van de vergoeding voor vervroegd aflossen van hun hypothecaire geldlening opgevraagd.

Consument meent dat de Tussenpersoon en de Bank tegenover haar tekort zijn geschoten in de zorgplicht. Consument meent dat de Tussenpersoon nalatig is geweest, omdat deze wetenschap had moeten hebben van de afwijking van de voorwaarden.

Een Consument heeft hypothecaire geldlening en mag jaarlijks 20% van de hypothecaire geldlening vergoedingsvrij aflossen. Hij heeft de Bank verzocht of hij gebruik mag maken van deze vergoedingsvrije aflossing door middel van een nieuwe annuïtaire geldlening (ook wel herfinanciering genoemd).

Na eerder een hypothecaire geldlening te zijn aangegaan heeft Consument om een verhoging van deze geldlening gevraagd. Deze werd door de geldverstrekker afgewezen, maar verstrekte wel een PL omdat hiervoor andere acceptatiecriteria gelden.

In tegenstelling tot het advies van de adviseur, diende consument toch een aflossingsvergoeding te betalen aan de oude geldverstrekker. Consument vordert via Kifid de nettokosten van de betaalde boeterente.

Adviseur heeft Consument geadviseerd in verband met het intern oversluiten van de hypothecaire geldlening. Later is gebleken dat de geadviseerde situatie Consument in een nadelige positie brengt.

Bij een herfinanciering bleek pas in een laat stadium dat er sprake was van een boeterente. Consument claimt deze schade bij de adviseur. De oude geldverstrekker bracht een boeterente bij vrijwillige verkoop in rekening.

De beslissing van de Bank om Consument geen hogere hypothecaire geldlening te verstrekken valt onder de contracts-en beleidsvrijheid van de Bank en deze beslissing is niet onaanvaardbaar naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid. Consument slaagde er echter wel in elders de gewenste lening te krijgen. Daarom vordert Consument dat de Bank veroordeeld wordt tot het terugbetalen van de in rekening gebrachte boeterente.

Consument stelt dat de Bank tekortgeschoten is in de informatieverstrekking over de fiscale aftrekbaarheid van de hypotheekrente en aldus haar zorgplicht heeft geschonden. Consument heeft in 2007 zijn hypotheek overgesloten.