Ziekteverzuim gehalveerd in 25 jaar

In het rapport schetst het SCP een beeld van ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid in de afgelopen decennia tot en met 2005. De effecten van de nieuwe arbeidsongeschiktheidswet WIA die in 2006 werd ingevoerd, zijn hierin nog niet onderzocht. De daling van het ziekteverzuim is voor een deel te danken aan de slechtere economische situatie vanaf 2001. Wanneer de werkloosheid stijgt met 1 procentpunt, daalt het verzuim gemiddeld met 0,25 procentpunt.

Het aantal werknemers dat arbeidsongeschikt wordt verklaard, is sterk gedaald. Het liep terug van 13 op de duizend in 2001 naar 4,5 per duizend in 2006. Daar staat tegenover dat tegelijkertijd de arbeidsdeelname van mensen met een arbeidshandicap is gedaald van 44 procent in 2000 naar 40 procent in 2005. Werkgevers zijn kennelijk terughoudender geworden bij het aannemen van arbeidsgehandicapten. Mensen met een arbeidshandicap hadden in 2005 dan ook minder vaak een baan dan in 2000. Het SCP denkt dat werkgevers ‘hun handen vol hebben aan hun ‘eigen’ zieken en arbeidsongeschikte werknemers en niet staan te springen om nieuwe arbeidsgehandicapten’. Zij blijven namelijk langer verantwoordelijk voor het doorbetalen van het loon bij ziekteverzuim.

De kans om weer aan het werk te komen na arbeidsongeschiktheid, is tussen 1998 en 2003 nauwelijks veranderd. Binnen twaalf maanden heeft ongeveer 15 procent weer een baan. Na dat eerste jaar nemen de kansen af. Het effect van reïntegratietrajecten is niet eenduidig. Meer mensen blijken werk te hebben gevonden zonder traject. Ook lijken trajecten de uitkeringsduur te verlengen.

Bron: De Volkskrant, 27-09-2007