Inkomensbeheer verdient voorkeur boven schuldsanering

In veel gevallen zijn mensen weldegelijk in staat om hun schulden af te lossen. Ze hebben alleen hulp nodig bij het netjes budgetteren van inkomsten en uitgaven. Daar kunnen inkomensbeheerders die aangesloten zijn bij de ANVS hen bij helpen. “Maar dan moeten ze wel tijdig op het bestaan van inkomensbeheer gewezen worden”,  stelt Werdmüller von Elgg. En daar wringt de schoen. “Banken en andere kredietverstrekkers kunnen meer doen om het verhaal achter de kredietaanvraag boven water te krijgen. Want dan kunnen ze mensen, waar dat nodig is, doorverwijzen naar inkomensbeheerders. Dat is uiteindelijk ook in het belang van de financiële instellingen zélf.”

Zeker als het gezinsinkomen te laag is om de kosten van rente en aflossing te dragen, is het nog meer in het belang van banken en kredietverstrekkers om hun schuldenaren onder de hoede te krijgen van een inkomensbeheerder. Een inkomensbeheerder kan bijvoorbeeld proberen om alle schulden in één keer te vervangen door een nieuwe lening met een veel lagere rente. “Zo verlos je mensen van torenhoge rentelasten en ontstaat er ruimte om niet alleen rente te betalen, maar ook aflossing, zodat de schulden uiteindelijk verdwijnen”, stelt Werdmüller von Elgg . “De verstrekker van die nieuwe lening moet dan wel zekerheid hebben over een structurele aflossing”, onderkent de ANVS-secretaris. Dat is dan ook de taak van een inkomensbeheerder. Die zorgt voor drie zaken: transparante en harde afspraken, een strikt gebudgetteerd beheer van het beschikbare inkomen én het afdekken van de grootste risico’s door mensen adequaat te verzekeren.

“Door de werkwijze van ANVS-leden zijn ze in staat om de inkomens van hun cliënten zo te beheren, dat er voor banken een absoluut minimaal risico overblijft. Ik durf zelfs te stellen een risico zo groot als iedere andere normale lening”, aldus Werdmüller von Elgg.

Inkomensbeheer krijgt op dit moment volgens de ANVS nog te weinig ondersteuning vanuit de financiële sector. “Laten we zeggen dat de bereidheid in de financiële wereld om anders te gaan denken over schuldsanering nog niet optimaal is”, aldus Werdmüller von Elgg. “We streven naar een omslag in het denkklimaat. Dat is niet makkelijk, maar ik ben er heilig van overtuigd dat we op de goede weg zijn.”

Rekenvoorbeeld

Stel, iemand heeft een totale schuldenlast van € 30.000,- en hij kan per maand maximaal € 400,- afbetalen. Bij een gangbaar rentepercentage van 16% is de rentelast per jaar zo’n € 4.800,-, wat neerkomt op € 400,- per maand. Dan blijft er per maand niets over om de schuld te verlagen. Dat betekent dat iemand tientallen jaren alleen maar rente betaalt en niets aflost.

Wanneer een inkomensbeheerder (in overleg met zijn cliënt) die schulden in een langlopende lening bij een bank kan onderbrengen, tegen een rentepercentage van bijvoorbeeld 10%, blijft er na aftrek van de rente nog € 250,- per maand over om de schuld te verminderen. Daarmee wordt een aflossing opgestart en wordt aflossingtijd beperkt tot een aantal jaren.

Meer informatie op www.anvs.nl.