Kifid-uitspraak 2025-0872: Restschuld na gedwongen verkoop – redelijkheid en billijkheid beperken opeising schuld

Feiten van de Zaak

• In 2006 sloten de consument en zijn partner een hypothecaire lening af bij Nationale-Nederlanden (NN), met een deel ondergebracht bij WestlandUtrecht Bank (WUH).
• Na een gedwongen verkoop in 2013 ontstond een restschuld van ruim € 792.000, verdeeld over NN (€ 580.000) en WUH (€ 212.000).
• Er werd een betalingsregeling afgesproken: als binnen 10 jaar 10% werd afgelost, zou de rest worden kwijtgescholden.
• De consument voldeed die regeling niet, hoewel er contact bleef bestaan.
• NN schold in 2023 de schuld kwijt, WUH (inmiddels opgegaan in ING Bank) niet. Die eiste de volledige openstaande schuld plus rente op.
• De consument bood een afkoopregeling van € 2.500 aan, maar de bank weigerde.
• De zaak kwam bij Kifid terecht.

Juridische Vraag

Mag een bank zich, ondanks het niet nakomen van een betalingsregeling, na 10 jaar alsnog beroepen op haar recht om de volledige restschuld inclusief rente te innen? Of is dat in dit geval, op basis van artikel 6:248 lid 2 BW (redelijkheid en billijkheid), onaanvaardbaar?

Uitspraak van het Hof (Kifid)

• Kifid oordeelt dat de bank een vordering van € 21.207,20 op de consument mag behouden (10% van de oorspronkelijke schuld).
• De bank mag niet de volledige hoofdsom en rente opeisen. Hoewel contractueel bedongen, acht de commissie dat naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar.
• De bank had 10 jaar de tijd om formeel te sommeren of in gebreke te stellen – dat is niet gebeurd. Daarom geen formeel verzuim.
• De afkoopregeling van € 2.500 wordt terecht afgewezen, omdat de consument onvoldoende inzage gaf in zijn uitgaven. De bank had dus legitieme grond om te weigeren.

Bron: Kifid