Een bank heeft een fout gemaakt in de berekening van de boeterente als gevolg van een storing. Met de opgave is informatie verstrekt. De opgave had niet de strekking van een aanbod namens de bank. Op grond van de algemene voorwaarden was de bank bevoegd de fout te herstellen. Desbetreffende beding niet onredelijk bezwarend. Ook los van die bevoegdheid kan de bank in de gegeven omstandigheden niet de vrijheid worden ontzegd om de verstrekte informatie recht te zetten, toen die onjuist bleek. Daarbij is van belang dat Belanghebbenden konden vermoeden dat sprake was van een fout en zij dus niet zonder meer erop mochten vertrouwen dat de verstrekte informatie juist was.

De Kennisgroep onroerende zaken heeft de vraag beantwoord hoe de schuld die is aangegaan ter betaling van de kosten ter verkrijging van de schulden (de zogenoemde financieringskosten) moet worden bepaald als deze financieringskosten voor een deel betrekking hebben op een box 3-schuld.

Na eerder een hypothecaire geldlening te zijn aangegaan heeft Consument om een verhoging van deze geldlening gevraagd. Deze werd door de geldverstrekker afgewezen, maar verstrekte wel een PL omdat hiervoor andere acceptatiecriteria gelden.

Consument meent dat de Tussenpersoon en de Bank tegenover haar tekort zijn geschoten in de zorgplicht. Consument meent dat de Tussenpersoon nalatig is geweest, omdat deze wetenschap had moeten hebben van de afwijking van de voorwaarden.

De Commissie bij Kifid heeft een uitspraak gedaan op de vraag op welke datum de vergelijkingsrente dient te worden vastgesteld bij een vervroegde aflossing. Deze datum was bepalend voor de vaststelling van de hoogte van de boeterente. In de periode tussen de opgave van de aflosnota en daadwerkelijke aflossing was de hypotheekrente gedaald.

Op verzoek van de algemene commissie voor Wonen en Rijksdienst van de Tweede Kamer geeft Minister Blok zijn reactie op een brief van de heer O te Z over de inkomenstoets op hypotheken.

Consument stelt dat de Bank tekortgeschoten is in de informatieverstrekking over de fiscale aftrekbaarheid van de hypotheekrente en aldus haar zorgplicht heeft geschonden. Consument heeft in 2007 zijn hypotheek overgesloten.

De consumenten hebben een hypothecaire geldlening die uit twee leningdelen bestaat. Omdat de rentevastperiode van een leningdeel per 1 maart 2021 zou aflopen, heeft de bank de consumenten hierover geïnformeerd. Voor het andere leningdeel stond de rente vast tot 1 maart 2031. De consumenten hebben vervolgens een voorlopige berekening van de vergoeding voor vervroegd aflossen van hun hypothecaire geldlening opgevraagd.

De consumenten hebben in 2020 bij de geldverstrekker een hypothecaire geldlening met een rentevastperiode van 20 jaar tegen een rente van 1,95% per jaar afgesloten voor de financiering van hun woonhuis. In 2024 hebben de consumenten bij de geldverstrekker een aanvullende geldlening met een rentevastperiode van 10 jaar tegen een rente van 4,86% per jaar afgesloten voor de aankoop van een vakantiewoning.

Partijen hebben een affectieve relatie gehad. Op 15 juli 2016 hebben partijen een samenlevingsovereenkomst gesloten, die op 1 januari 2018 is ontbonden. Na het beëindigen van de relatie is de vrouw met de zoon van partijen en een zoon uit een eerdere relatie in de woning van partijen aan de [adres] te [plaats] blijven wonen. De man heeft de woning in januari 2018 verlaten. De vrouw wenst de woning te willen overnemen en de man gaat hiermee akkoord.