De consument stelt dat zij en haar man tijdens het adviesgesprek in 2003 niet door de bank zijn gewezen op de beëindiging van de overlijdensrisicoverzekering. De consument stelt dat zij en haar man – indien zij hierover destijds wel waren geïnformeerd – een nieuwe overlijdensrisicoverzekering hadden afgesloten.

De consument verwijt de bank dat zij verwijtbaar heeft gehandeld door onvoldoende rekening te houden met het belang van zijn moeder in geval van het overlijden van de vader.

De consumenten hebben in 2020 een klacht ingediend over de aflossingsvrije hypothecaire geldlening die zij in 1996 afgesloten hebben bij een rechtsvoorganger van de bank. De klacht heeft betrekking op de aflosvorm van de hypothecaire geldlening.

Een Consument stelt de hypotheekadviseur aansprakelijk voor het schenden van de zorgplicht. De consument heeft destijds (2003) op zeer conservatieve wijze zijn hypotheek ingestoken, omdat hij geen enkel risico wilde lopen met zijn woning.

In een klacht bij Kifid heeft een consument gesteld dat hij een rentevaste duur heeft gekozen van 5 jaar. Volgens de bank is dit 15 jaar. Bewijslast ligt bij de consument (klager), maar de bank moet haar verweer staven met gegevens uit haar administratie.

Dit besluit is een actualisering van het Besluit fiscaal bestuursrecht van 7 januari 2015, nr. BLKB2015/62. Naast enkele redactionele wijzigingen is het beleid op punten verduidelijkt en zijn enkele onderwerpen toegevoegd, o.a. paragraaf 13 is nieuw en omschrijft welke belastingplichtigen door de Belastingdienst worden uitgenodigd tot het doen van aangifte. Paragraaf 19 is nieuw en ziet op de mogelijkheid belastingrente in bepaalde situaties te beperken als na aangifte erfbelasting de WOZ-waarde van een onroerende zaak die tot de nalatenschap behoort, wordt bijgesteld.