Ook worden eisen aan kredietkopers gesteld, de partijen die niet-renderende kredietovereenkomsten overnemen van een bank.

Tot slot bevat het voorstel enkele wijzigingen van boek 7 van het Burgerlijk Wetboek.

Klik hier voor de internetconsultatie.

Het doel van de richtlijn is het stimuleren van de ontwikkeling van secundaire markten voor niet-renderende kredietovereenkomsten. Momenteel lopen opkopers en beheerders bij het aankopen van niet-renderende kredietovereenkom-sten tegen diverse belemmeringen aan door uiteenlopende nationale regimes van lidstaten. Denk hierbij aan regels voor de wijze waarop kredietovereenkomsten moeten worden verworven, of de wijze waarop kredietkopers of kredietservicers zelf worden gereguleerd (in sommige lidstaten dient een volledige bankvergunning aangevraagd te worden).

De uiteenlopende regimes leiden tot een inefficiënte secundaire markt voor niet-renderende kredietovereenkomsten.

Door beperkte deelname van kredietkopers is de vraag laag en worden lage biedprijzen aan banken geboden voor portefeuilles van kredietovereen-komsten. De prikkels voor banken om niet-renderende kredietovereenkomsten van de hand te doen is hierdoor laag. Om deze problemen te adresseren, bevat de richtlijn een geharmoniseerd kader voor kredietkopers en kredietservicers.

Bron: Rijksoverheid