Waterschapslasten stijgen

De watertaken in Nederland zijn erg versnipperd. Zo gaan de 418 gemeenten over de riolering, de 25 waterschappen over de dijken en het oppervlaktewater en de 10 drinkwaterbedrijven over het drinkwater. Verder wordt het verkeer op het water geregeld door gemeente, provincie, waterschap of Rijk. Deze versnippering leidt tot hoge vermijdbare kosten, die worden afgewenteld op de burger.

 

De gemiddelde tariefstijging is gematigd te noemen in het licht van het feit dat op 23 november 2010 de Spoedwet 100 miljoen in de Tweede Kamer is aangenomen. Als gevolg van deze wet krijgen waterschappen nieuwe taken bij de verbetering van dijken. Met ingang van 2011 betekent dit een lastenverzwaring van 100 miljoen die door de waterschappen moet worden opgebracht. Uit het onderzoek van Vereniging Eigen Huis blijk dat bij 20 van de 25 waterschappen hier geen tariefsverhoging voor nodig is. Deze taken kunnen in 2011 worden uitgevoerd door efficiënter te werken, reserves aan te spreken en projecten uit te stellen.

 

Sommige waterschappen laten de tarieven fors stijgen. Bij Delfland stijgen de tarieven voor meerpersoonshuishoudens met 8,5%, gevolgd door Aa en Maas met 7,4% en Rijnland met 6,7%. Peel en Maasvallei is de absolute topper met een stijging van 10,1% voor de eenpersoonshuishoudens.

 

In Zeeland zorgen 2 fuserende waterschappen voor dalende tarieven bij met name het voormalige waterschap Zeeuws Vlaanderen (-18%). Dit vertekent het landelijke beeld. De gemiddelde stijging buiten Zeeland bedraagt zo’n 3%.

 

Bron: VEH, 07-01-2011