Fiscus pakt wanbetalers aan

De achtergrond van de overheidsvordering is dat de Belastingdienst in de dagelijkse invorderingspraktijk van belastingen geconfronteerd wordt met een groep hardnekkige wanbetalers waarbij het bestaande invorderingsinstrumentarium geen effect (meer) heeft. Deze groep heeft permanent schulden. Om tegen deze notoire wanbetalers op te kunnen treden heeft de wetgever in 2009 aan de Belastingdienst de mogelijkheid van de zogenaamde overheidsvordering toegekend. Dit instrument komt er in feite op neer dat een bank op vordering van de Belastingdienst verplicht is om van de bankrekening van de belastingschuldige rechtstreeks de belastingschuld te betalen. Het gaat hierbij om belastingschulden tot een bedrag van 500 euro. De overheidsvordering wordt alleen uitgevoerd op betaalrekeningen en niet op spaarrekeningen of tegoeden op creditcards. Het saldo op de betaalrekening en het bedrag dat de belastingschuldige eventueel ‘rood kan staan’ (tezamen: de bestedingsruimte) vallen onder het bereik van de overheidsvordering. Deze invorderingsmethode biedt veel voordelen.