In de bedoelde zaak had de belanghebbende geld geleend voor een verbouwing. Een deel van dit bedrag gebruikte hij voor de aanschaf van een auto. Nadien betaalde hij de verbouwing uit zijn spaargeld. De Belastingdienst vond dat er daardoor geen verband meer was tussen de lening en de verbouwing en wilde geen renteaftrek toestaan. De Hoge Raad vond dat dat verband er wel was, maar de rechter voegde daaraan wel toe dat de lening pas als eigenwoninglening wordt behandeld (en in aanmerking kwam voor aftrek) voorzover en vanaf het moment waarop betaling voor verbetering of onderhoud heeft plaatsgevonden.

Volgens de staatsecretaris leidt dit arrest van de Hoge Raad niet tot beperking van de renteaftrek omdat in feite door de Belastingdienst al eerder rekening werd gehouden met het tijdstip waarop de kosten werden gemaakt. De staatssecretaris: “Dit blijkt onder meer uit het besluit van 4 juli 2003 waarin is aangegeven dat een bouwdepot en de daarmee samenhangende schuld in beginsel behoren tot de rendementsgrondslag in box III. Om praktische redenen is in dat besluit overigens goedgekeurd dat afwikkeling van lening en bouwdepot gedurende twee jaar in box I kan plaatsvinden, waarbij de betaalde rente wordt gesaldeerd met de ontvangen rente op het depot. Doordat de ontvangen depotrente wegvalt op het moment waarop de lening wordt aangewend voor onderhoud of verbetering van eigen woning, is het materiële gevolg dat de betaalde rente pas vanaf dat tijdstip in aftrek komt.”

Bron: ministerie van Financiën, 22-11-2004